دوشنبه، فروردین ۱۸، ۱۳۹۳

اشاره ای کوتاه به انتخابات افعانستان!

اشاره ای کوتاه به انتخابات افعانستان!

دوشنبه 18 فروردین 1393، 7 ماه آوريل 2014

پايوران نظام اسلامیی، غرب ستيزان و نيز اپوزيسيون هموند نظام همواره نيمه خالی ليوان در افغانستان و عراق را می بينند. کشتار را می بينند و آزادی و پيشرفت و رای را نمی بينند. نمی خواهند ببيند و شايد چندان بدشان هم نيايد که در اين دو کشور کشتار گسترش يابد و هر دو تجزيه شوند تا با شادی نتيجه گيرند و به همگان اعلام کنند که:
ـ هر کاری با پشتيبانی و ابتکار غرب باشد، پيامدی جر سياهی نمی تواند داشت؛
ـ نمی بايستی در اين شرايط برای ايران درخواست دموکراسی داشت. کشتار می شود و جنگ. ديديد در عراق و سوريه چه شد؟ پس نظام را با همين شکل و شمايل بپذيريد و منتظر بمانيد.
کارنامه دموکراسی در افعانستان اما، تمام سياهی نيست. مردم دموکراسی را دوست می دارند و خواهان آن اند. شاهد اين که با وجود تهدید و سایه شوم خشونت، هفت میلیون از ۱۲ میلیون شهروند واجد شرایط افغان در روز شنبه ۱۶ فروردین ماه  برایسومین انتخابات ریاست جمهوری و شوراهای استانی پس از سقوط حکومت طالبان به پای صندوق‌های رای رفتند.
هشت نامزد برای ریاست جمهوری و 2700 نامزد برای شوراهای استانی به رقابت برخاسته بودند. افغان ها خود به طور مستقيم مسوولیت برگزاری این دوره از انتخابات بر عهده داشتند. نزدیک به 400 هزار تن از نیروهای انتظامی نيز پاسدار امنیت در بیش از شش هزار حوزه رای گیری بودند. 325 هزار ناظر داخلی و بین المللی بر روند برگزاری این انتخابات نظارت داشتند. بدون شک اين ها همه نشان روشن خواست و آهنگ افغان‌ها برای نگهداشت و پاسداشت دمکراسی در آن کشور است.
اين اما همه داستان نيست! افغانستان پيشرفت های شگفت انگيزی داشته است. نگاهی به جدول زير بياندازيد:
افغانستان در ترازوی چند آمار

2002
2014
شمار دانش آموز و دانشجو
900000
5/10 ميليون
% دختران
تقربيا هيچ
40 درصد
شمار آموزگاران
20000
175000
% زنان
تقربيا هيچ
30 درصد
دسترسی شهروندان به خدمات بهداشتی
9 درصد
60 درصد
خد متوسط عمر
42 سال
62 سال
نرخ رشد توليد ملی

9 درصد از سال 2002
جاده و راه
50 کيلومتر
2500 کيلومتر
مشترکان تلفن همراه
21000 (در سال 2001)
16 ميليون
شمار کسب و کار وابسته به زنان

3000
شمار زنان در کابينه وزيران

3 زن در ميان 25 وزير
شمار زنان در مجلس نمايندگان

68 زن در ميان 249 نماينده
مشترکان تلفن همراه
21000 (در سال 2001)
16 ميليون
زنانی که به تلفن همراه دسترسی دارند

80 درصد
زنان ثبت شده در دفترهای رای گيری

35 درصد کل رای دهندگان
شمار ايستگاه های تلويزيون

50
شمار ايستگاه های راديو

150
شمار روزنامه

1000
شمار افغانی های عضو در فيس بوک

472000

Source : Defying the Taliban, Afghans Head to the Polls, by Marc Grossman, YaleGlobal, 20 March 2014

http://yaleglobal.yale.edu/content/defying-taliban-afghans-head-polls


البته سختی ها در افغانستان هنوز فراوان اند. از فقر و خشونت گرفته تا رشوه وفساد. راه درازی در پيش است. خشونت  و سرسختی جهادی های سرسخت را نمی توان ناديده گرفت. تروريست ها می توانند افغانستان را دوباره به سرخانه پيشين بازگردانند. دختران را از دبستان و دانشستان برانند، يادبود بودا را به توپ ببندند، عاشقان را سنگسار کنند، راديو و تلويزيون را هيچ کنند و ديگر. از همين روست که نمی بايستی آزادی خواهان به نهال نورسيده آزادی در کشور خويشاوند ايران بی اعنتا باشند.
در پايان بياوريم که هدف نگارنده از انتشار اين يادداشت کوتاه آرزوی جنگ و حمله نيروی بيگانه به ايران برای برپاداشت دموکراسی نيست. بلکه بر اين باوريم که می بايستی ايران از چنين خطری پاسداشت. اين را ببايد گفت، چون می دانم که بددلان خواهند گفت و نوشت که فلانی به زبان پوشيده آرزوی حمله نظامی با ايران دارد.

پيام اين نوشته همه آن است که می بايستی آزادی خواهان نگران و پشتيبان دموکراسی شکننده در افغانستان در ستيز با طالبان جهادی باشند. سختی ها را بايد گفت و نقد کرد. اما تنها از سياهی گفتن و سختی ها را تا آن جا بزرگ کردن که گويا منطقه و کشور اسلامی شايسته دموکراسی و پيشرفت نيست، اگر از سر نادانی ايدئولوژيک نباشد از سر بددلی است. آزادی خواهان را با اين و آن چکار؟

هیچ نظری موجود نیست: