پنجشنبه، آبان ۰۹، ۱۳۹۲

گفت‌وگوهای اتمی را از مردم پنهان نسازيد! ايران زيان خواهد برد

گفت‌وگوهای اتمی را از مردم پنهان نسازيد! ايران زيان خواهد برد

جمشيد اسدی
ويژه خبرنامه گويا
عباس عراقچی، معاون وزارت امورخارجه جمهوری اسلامی که برای گفتگو با يوکيو آمانو مديرکل آژانس بين‌المللی انرژی اتمی به وين سفر کرده بود (دوشنبه ششم آبان ۱۳۹۲) می گويد هدف رسيدن به توافقی جدی با کشورهای ۱+۵ است و افزود که زمان آن رسيده که برای حل و فصل پرسش‌ها و ايجاد اطمينان پيرامون صلح‌آميز بودن برنامه هسته‌ای همکاری بيشتری داشته باشيم. چه بهتر از اين!
اما وی به آن چه که گفته و شنيده هيچ اشاره ای نکرد. دولت حسن روحانی هم که در کل از گزارش گفتگوها در مورد پرونده هسته ای خودداری می کند و آن ها را محرمانه می داند. چرا؟ بيشتر مردم که خواهان چنين توافقی اند. دست کم برای آن که از سنگينی تحريم ها بر دوش شان کاسته شود. پس حکمت پنهان کاری، ان هم از مردم دوستدار و همراه در چيست؟
روشن است که کسی انتظار ندارد که تمامی نکته های ريز و درشت را آشکارا به مردم گزارش دهند. می توان فهميد که نکته هايی نياز به گفتگوهای باريک تری دارند تا به نتيجه ای دلخواه رسند. اما مگر نه اين که اين مسئله ملی است؟ پس دست کم نکته های روشنگری از گفتگوی های پرونده هسته ای را می بايستی برای مردم گقت و روشن کرد. دليل هايم چنين اند:
۱. نمی بايستی اجازه داد که سردمداران نظام و روشنفکران اين اصل را نهادينه کنند که گويا در شرايطی می توان نکته های سرنوشت ساز ملتی را از مردم اش پنهان داشت و کار را به "سرآمدان" و "اعلم" ايشان سپرد که لابد صلاح مردم را بهتر از ايشان می دانند. البته می توان فهميد که هواداران ولايت فقيه چنين انتظاری داشته باشند. اما چگونه ممکن است مبارزان آزادی و حاکميت مردم بدان تن دردهند؟ اين چه دفاعی است که برخی از روشنفکران هموند نظام از پنهان کاری دولت حسن روحانی می کنند؟
۲. با گزارش گفتگوی های هسته ای است که مردم می فهمند که مذاکره کنندگان جمهوری اسلامی واقعا در پی يافتن توافق و حل مشکل هسته ای و در پی آن برداشتن تحريم از سر مردم هستند يا نه. ور نه هر کس هر چه بگويد از سر حدس و گمان است. چه جای اين هراس است که مذاکره کنندگان در رسانه های برون و درون مرز "اعتدال اعتدال" و اظهار خوش بينی کنند و در پنهان به دنبال همان سياست پيشين تنش افروزی و خريد وقت باشند. گزارش اين مذاکرات دست کم به مردم اطمينان خواهد داد که روند گفتگو ها در راه درست پيش می رود.
۳. برخی از تحليل گران چنين احتمال می دهند که پنهان کاری برای جلوگيری از واکنش تند و کارشکنی تندروهاست. بدين ترتيب که چون سرسختان سازش با جامعه جهانی و عقب نشينی از مواضع ايدئولوژيک پيشين را بر نمی تابند، در روند گفتگو برای دست يابی با جامعه جهانی خراب کاری می کنند و نمی گذارند اين کار به نتيجه برسد. پس بر پايه چنين تحليلی بهتر آن می دانند که تيم مذاکره کننده دولت حسن روحانی مذاکرات را محرمانه به پيش برد تا بهانه به دست سرسختان ندهد.
خوب اين هم حرفی است! اما اگر چنين باشد اعلام يک باره توافق بر سر پرونده هسته ای ـ اگر بدان دست يابند ـ که تندروان را بيشتر تحريک خواهد کرد و به خرابکاری واخواهد داشت! در حالی که اگر مذاکره کنندگان به تدريج گزارش دهند، واکنش تدريجی تندروان را بهتر و آسان تر می توانند مديريت کرد.
وانگهی درد را بايد شناخت و با آن روبرو شد. ورنه درمان ممکن نيست. اگر جناح تندرو در کار سازش با جامعه جهانی و برداشتن تحريم ها خرابکاری می کند، می بايستی با آن مبارزه کرد و پس راند. پنهان کاری کی و کجا حريف سياسی را نرم و شکيبا کرده است؟ اين چه خيال خامی است که با پنهان کاری حريف سياسی دست از خرابکاری برخواهد داشت و به راه خود خواهد رفت؟
۴. حالا فکر کنيد که سرسختان تنش افروزند و کارشکنی کنند، مذاکره کنندگان ميانه رو چه پشت و پناهی بهتر از آگاهی و همدلی مردم در برابر کارشکنی سرسختان تنش افروز دارند؟
نمی توان با وجود گزينش های شورای نگهبان از يک سو از رای مردم برای روحانی اظهار خوشحالی کرد که حالا با اين پشتيبانی گسترده راه حل اعتدال بهتر می تواند در کشور پيش رود و از سوی ديگر مردم را در کار مهم ديگری کنار گذاشت و اميد پشتيبانی داشت. مگر نه اين که در تجربه های دوران گذار چون در لهستان و چکسلواکی گزارش چکيده گفتگوهای ميان حاکميت و اپوزيسيون به آگاهی مردم رسانده می شد. اگر مردم ندانند و در صحنه نباشند که سرسختان خواهند توانست با چند حکم حکومتی و قتل زنجيره ای و حصر خانگی، داستان گفتگو و توافق بر سر پرونده هسته ای را به پايان رسانند.
ما که انتخاب روحانی را ناشی از مهندسی غيردموکراتيک می دانستيم و در آن شرکت نکرديم، با درد ايران در دل از دولت همو برای حل مشکل هسته ای پشتيبانی کرديم و خواهيم کرد. اين از پشتيبانی ما، چه رسد به کسانی که هوادار اويند. خوب چرا بايد مذاکره کنندگان خود را از اين پشتيبانی گسترده محروم کنند؟ البته حسن روحانی و حتی اپوزيسيون هموند نظام می تواند انتظار پيروی و پشتيبانی چشم بسته و ندانسته از مذاکره کنندگان جمهوری اسلامی در هر شرايطی را داشته باشند. اما چنين انتظاری از آزاديخواهان نابخردانه و توهين آميز است.

۵. اگر مردم از جريان گفتگوها آگاه شوند، شايد بتوانند در رسانه های درون مرز کمک فکری رسانند و در رسانه های فرنگی برون مرز جو عمومی و اذهان فرنگی را آماده توافق سازند.
جان سخن اين که پنهان کاری در مورد گفتگوها، حريف تندروی مدعی را از ميدان بدر نخواهد کرد و اما مردم دوستدار و هوادار را به کُنج خانه خواهد کشاند. تيم گفت و گوی حسن روحانی در پی آن است که با پنهان کاری از تنش افروزی حريف بکاهد و با جامعه جهانی به توافق رسد. اما اگر مردم آگاه و در ميدان نباشند، تيم روحانی از آتش تنش سرسختان خواهد سوخت و با جهانيآن به توافقی دست نخواهد يافت.
اين طور نيست؟

۲ نظر:

ناشناس گفت...

شما يك آدم رواني و دروغگو هستيد

assadioniran:blogspot.com گفت...

دوست گرامی
با سپاس از اين که وقت گذاشتيد و يادداشتی برای نوشته من نوشتيد.
کاش می نوشتيد که موارد دروغگويی و روانی بودن من کدام اند تا خود را اصلاح می کردم.
باز هم سپاسگزارم