گزارشی از نشست سه‌ روزه‌‌ حزب دموکرات در بروکسل

گزارشی از نشست سه‌ روزه‌‌ حزب دموکرات در بروکسل

دوشنبه 4 دی ماه 1391، 24 دسامبر 2012

جمشيد اسدی

www.assadioniran.blogspot.com

Assadi3000@yahoo.com

حزب دمکرات کردستان  در روزهای 7 تا 9 دسامبر 2012 نشستی در بروکسل برگزار کرد و مهماندار بسياری از  کوشندگان حزبی و سياسی شد. انگيزه اين نشست،همچنان که از عنوان آن برمی آيد، گفتگو و هم انديشی در باره "چگونگی گذار از جمهوری اسلامی و نوع نظام سياسی آينده در چارچوب ايران" بود. من نيز افتخار آن داشتم که جزو ميهمان ها باشم. از همين ديدگاه هم گزارش کوتاهی از اين نشست را به خواننده تقديم می کنم.

1. حضور ملی و سرتاسری حزب دموکرات کردستان. صرف برگزاری اين نشست برای هم انديشی و گفتگو در باره برنامه های ملی ـ و نه منطقه ای ـ بی شک از مهم ترين فرازهای آن بود. البته اين طبيعی است که حزبی ايرانی نشستی برای ايران بگذارد. اما با توجه به بيانيه دل آزار چندی پيش حزب دموکرات کردستان ايران و کوموله، اين نشست از سوی حزب دمکرات کردستان که خواست های روشن و به حق منطقه ای ـ قومی دارد، معنا و نمادی آفرين برانگيز و دل گرم کننده داشت.

اما از همين ديدگاهِ يکپارچگی کردستان و ايران، کاوه آهنگری، از اعضای رهبری حزب دموکرات کردستان، به نکته ای به جا و انديشه برانگيز اشاره کرد: اگر اين هست که هر کرُد، به عنوان ايرانی می بايستی تمامی ايران زمين را در مبارزه و کوشش های خود در نظر داشته باشد (چنانکه نشست بروکسل نشانگر آن است)، هر ايرانی ميهن دوستی نيز می بايستی سختی ها و ستم های رفته بر او را مشکل خود داند و برای از ميان بردن آن بکوشد و مثلا برای حق آموزش و سخن گفتن به زبان مادری و نيز اداره غير متمرکز ايالتی و ولايتی کردستان مبارزه کند.

اين سخن راست است! نمی توان از هم ميهنان کرد خواست که در همه حال خود را بخشی از ايران زمين بدانند، بدون آن که ديگر ايرانيان غير کرُد مشکل ها و بلکه درخواست های به جای ايشان را جزو مبارزه و کوشش ملی خود ندانند. اين ديالکتيک در باره ديگر منطقه های قومی ايران زمين نيز رواست.

2. پاسداشت يک پارچگی ايران زمين و گوناگونی ايرانيان. حتی پيش از آغاز نشست، دعوت نامه به روشنی تاکيد داشت بر همزيستی ايرانيان با ويژگی های گوناگون در ايران زمين يک پارچه. اين نکته هم آفرين برانگيز بود. نگاه کنيد به عنوان و به ويژه علامت دعوت نامه: ايرانيانی با رنگ های مختلف دست به دست هم داده اند تا ايران زمين را پاس دارند (و ای بسا در ايرانی آزاد و سربلند به شادمانی و دست افشانی بپردازند).

3. با دموکراسی در پی دموکراسی. برای مبارزه در راه دموکراسی چه شيوه ای شايسته تر و پسنديده تر از خود دموکراسی است؟ چگونه می توان به نيروی اپوزيسيونی اعتماد کرد که ادعای آزادی طلبی و دموکراسی خواهی دارد و اما با اين يا آن ديگر نيروی اپوزيسيون نمی نشيند که گويا پاسدار، شاهی، اصلاح طلب اسلامی يا وابسته به خارجی است. بايد که ايرانيان ديدگاه های استصوابی و گزينشی چنين نيروهایی در اپوزيسيون  را از همين امروز باز شناسند. به باور نگارنده به دموکراسی خواهی چنين نيروهايی نمی توان اعتماد داشت.

نشست حزب دموکرات کردستان در بروکسل اما، از اين گونه نبود. از همه نيروهای اپوزيسيون دعوت کرده بودند ـ هر چند که بسياری نيامدند؛ و به همه شرکت کنندگان امکان آزادی در گفتار دادند، هر چند که برخی از گفتارها مخالف مواضع رسمی حزب شان بود. شايد همچون سخنان نويسنده همين سطور در مورد مسئله ملی و انتخابات آزاد. بسياری از پانل ها نيز توسط کسانی اداره می شدند که نه عضو حرب دموکرات کردستان بودند و نه حتی کرُد! آزاد منشی حزب دموکرات کردستان در اين مورد هم آفرين برانگيز بود و اميد است که پايدار باشد.

4. سه انتقاد. کارنامه، برای آن که متين و راست باشد، نمی تواند نکته های ضعف را پوشيده دارد ـ حتی اگر بسيار سبک تر از نکته های مثبت باشند. از همين رو گزارش ما از اين نشست نمی تواند از اين نکته های ضعف بی اعتنا بگذرد.

مهم ترين انتقاد مربوط است به بی اعتنايی شرکت کنندگان، از ميزبان گرفته تا مهمان، به  عنوان نشست در مورد چگونگی گذار از جمهوری اسلامی. به روشنی و با فروتنی بسيار بگوييم که جز نگارنده کس ديگری از راهبرد عملی گذار به دموکراسی در ايران سخن نگفت. پيشنهاد ما انتخابات آزاد بود بدون تنگاهای ولايت فقيه و معيارهای استصوابی و گزينشی قانون اساسی جمهوری اسلامی. چند مهمان حتی با طرح اين پيشنهاد مخالف بودند و جلسه را ترک کردند. حتی در گزارش حزب هم از اين نشست اشاره ای به پيشنهاد انتخابات آزاد ما نشده است (http://www.kurdistanukurd.com/fa/chalaki_dreje.php?id=83). بيشتر شرکت کنندگان به انتقاد و برخی به ابراز نفرت از استبداد و خشونت حکومت جمهوری اسلامی بسنده کردند. بدون آن که گزينه شدنی و انديشه برانگيز پيشنهاد کنند. اين چه نشستی است که شرکت کنندگان در يکی از دو مورد اصلی عنوان دعوت هيچ نگويند؟  

انتقاد ديگر مربوط به شيوه (و بلند آهنگی) مديريت برخی از روسای جلسه بود. در مواردی شد که رئيس جلسه به راحتی از مرز ميان وظيفه اداره جلسه و ابراز عقيده شخصی بگذرد.

انتفاد سوم و آخر ما مربوط به پرهيختن از گفتگو در باره کارهای عملی است. اهميت گفتگو و هم انديشی ميان نيروهای گوناگون اپوزيسيون برای سوتفاهم کمتر و نزديکی بيشتر صد البته کاری بزرگ و نيکو است (از همين رو صد آفرين به حزب دموکرات کردستان)، اما نمی توان تنها گفت و هيچ نکرد. در نشست های پس از اين، حتما می بايستی وقتی را هم به کار عملی مشترک، به ويژه در برون مرز و در پشتيبانی از درون مرز، تخصيص داد. جز اين، در بلند مدت همه خسته خواهند شد. هم شرکت کنندگان در نشست و هم چشم بستگان به آن.

جشن های نوی فرنگی بر همه مبارک باد!

پيوند ـ فيلم نشست سه روزه حزب دموکرات کردستان در بروکسل

گزارش تصويری اين نشست در ده بخش تهيه شده است. تا زمان انشار اين نوشته هفت بخش آن انتشار يافت. بدين ترتيب:

بخش هفتم: جمشيد اسدی (انتخابات آزاد، از دقيقه 00 تا دقيقه 8)، حسين لاجوردی (رئيس انجمن پژوهشگران ايران)، ياسين اهوازی (حزب تضامن دموکراتيک اهواز)، رحمان جوانمردی (کوشنده حقوق بشر)، حسين لاجوردی (انجمن پژوهشگران ايران).   

http://www.youtube.com/watch?v=AutGbj-ikiI&list=UU5iBoiLwxyaQF18TZ3IQUdA&index=2

بخش ششم: احمد رافت (روزنامه نگار و کوشنده سياسی)، افشار مختاری (حزب مشروطه ايران)، منوچهر عزيزی (سازمان دموکراتيک يارسان)، ياسين اهوازی (حزب تضامن دموکراتيک اهواز)، جمشيد اسدی (در مورد انتخابات آزاد و شيوه مبارزه مسلمات آميز، از دقيقه 19 تا دقيقه 28)، کاوه آهنگری (عضو رهبری حزب دموکرات کردستان).   

https://www.youtube.com/watch?v=5j-zrswoNHo&list=UU5iBoiLwxyaQF18TZ3IQUdA&index=1

بخش پنجم: مهدی ذوالفقاری (شبکه سکولارهای سبز ايران)، رحيم بندوی (حزب مردم بلوچستان)، اکبر کريميان (صدای موج سبز)، اسو حسن زاده (حزب دموکرات کردستان)، احمد رافت (روزنامه نگار و کوشنده سياسی)، ناصر بليدی (سخنگوی حزب مردم بلوچستان)، کاوه آهنگری (عضو رهبری حزب دموکرات کردستان)، افشار مختاری (حزب مشروطه ايران)، حسين لاجوردی (رئيس انجمن پژوهشگران ايران)، محمد تنگستانی (روزنامه نگار)، گلاله شرفکندی (عضو رهبری حزب دموکرات کردستان)، مصطفی شلماشی (عضو دفتر سياسی حزب دموکرات کردستان).   

http://www.youtube.com/watch?v=G1-bmchq-ZU

بخش چهارم: جمشيد اسدی (ملت و مليت در ايران، از دقيقه 00 تا دقيقه 7)، مهدی ذوالفقاری (شبکه سکولارهای سبز ايران)، رحمان جوانمردی (کوشنده حقوق بشر)، ياسين اهوازی (حزب تضامن دموکراتيک اهواز)، جلال مدنی (دبير کل حزب سوسيال دموکرات ايران)، گلاله شرفکندی (عضو رهبری حزب دموکرات کردستان)، کاوه آهنگری (عضو رهبری حزب دموکرات کردستان).

http://www.youtube.com/watch?v=3FDmO1ytaJI&feature=share&list=UU5iBoiLwxyaQF18TZ3IQUdA

بخش سوم: منوچهر عزيزی (سازمان دموکراتيک يارسان)، پرويز ضرغامی (اتحاد اقوام و عشاير ايران)، حسين لاجوردی (رئيس انجمن پژوهشگران ايران)، حسام دست پيش (تحليل گر سياسی)، عباس خرسندی (جبهه دموکراتيک ايران ـ خارج از کشور)، رحيم بندوی (حزب مردم بلوچستان)، گلاله شرفکندی (عضو رهبری حزب دموکرات کردستان)، ياسين اهوازی (حزب تضامن دموکراتيک اهواز).   

http://www.youtube.com/watch?v=E-nXLJXrJik&feature=youtu.be

بخش دوم: اکبر کريميان (صدای موج سبز)، عليرضا کاظمی (کوشنده مدنی)، احمد رافت (روزنامه نگار و کوشنده سياسی)، اسو حسن زاده (عضو رهبری حزب دموکرات کردستان)، جمشيد اسدی (حق بر مبنای رای به جای فدراليسم، از دقيقه 30 تا دقيقه 34)، مهدی ذوالفقاری (شبکه سکولارهای سبز ايران)، گلاله شرفکندی (عضو رهبری حزب دموکرات کردستان).     

http://www.youtube.com/watch?v=tVy_LIVX9Bo

بخش نخست: کاوه آهنگری (عضو رهبری حزب دموکرات کردستان)، مصطفی شلماشی (عضو دفتر سياسی حزب دموکرات کردستان)، گلاله شرفکندی (عضو رهبری حزب دموکرات کردستان)، مهدی ذوالفقاری (شبکه سکولارهای سبز ايران)، عباس خرسندی (جبهه دموکراتيک ايران ـ خارج از کشور). 

http://www.youtube.com/watch?v=sHLPcnV5NhQ